| PORTRAIT: HYMN FOR HER |
|
||||
|
||||
|
Op 16 juni 2022 hebben we bij ‘Rootstime’ een optreden van de Amerikaanse groep ‘Hymn For Her’ mogen bijwonen in het kader van een gezellig ‘Living Room Concert’. Het verslag van die leuke avond kunt u elders op deze site lezen. Maar we vonden die kennismaking ook de ideale gelegenheid om eens een ‘Portrait’ te maken met een korte evaluatie van de vijf albums die het echtpaar-duo Lucy Tight en Wayne Waxing uit Swampville, Florida sinds het begin van hun muzikaal avontuur hebben opgenomen en uitgebracht.
Het begon voor hen in 2007 toen ze nog onder hun paspoortnamen Maggi Jane en Pierce Ternay begonnen op te treden en hun samen gecomponeerde songs voor het eerst opnamen voor het debuutalbum “Year Of The Golden Pig” dat in 2008 werd uitgebracht.
Het koppel woont en werkt in een originele zilveren ‘Bambi Airstream’-trailer uit 1961 waarmee ze als rondtrekkende troubadours doorheen de USA trokken om op te treden en waarin ze ook de liedjes voor hun eerste platen hebben opgenomen. Als ‘Hymn For Her’ houden ze de gebrachte muziek op dit eerste album vrij minimalistisch en vaak zelfs louter akoestisch waardoor de songs naakter ten tonele gebracht worden. Toen ze in 2007 - het Chinese jaar van het gouden varken - een eerste kindje in de vorm van hun dochter Diver kregen, besloten ze om hun debuutalbum de titel “Year Of The Golden Pig” mee te geven om het nieuwe leven te herdenken. Die nu 15-jarige getalenteerde dochter speelt dezer dagen bij live-optredens op keyboards met haar ouders mee waarbij ze ook harmony vocals verzorgt.
Met louter akoestische instrumenten en hun twee stemmen hebben ze hun intieme debuutplaat gemaakt met twaalf tracks die zo nauw mogelijk aanleunden bij wat ze ook tijdens live-shows konden brengen. Qua teksten vinden we vooral conversaties terug tussen de twee partners of een verhaaltje voor hun nieuwgeborene. Ook thema’s als zelfmoord, sex, geweld en moord komen in min of meerdere mate aan bod, maar een subtiele en droge humoristische kwinkslag loert steeds om de hoek.
Vocaal wisselen Lucy en Wayne elkaar af bij de verschillende nummers en soms doen ze het gewoon samen. De stemmen passen wonderwel samen en door de minimale muzikale begeleiding lijkt het soms alsof ze tegen jou persoonlijk aan het praten zijn. Het dreigt af en toe zelfs een beetje voyeuristisch te worden om in de intimiteit van dit koppel binnen te dringen. Meestal wordt er heel liefelijk gezongen zoals in “Yer Flower”, “The Pill”, “Killin’ The Pain”, “Jesus” en “Another Song”, soms intimistisch en instrumentaal zoals in “Pup Shalom” maar af en toe ook wat meer gedreven zoals in het Latino-aandoende “Tatiana”, het epos “Drive” en de cd-afsluiter “Highway Maggi”.
Over dan maar naar hun tweede album “Lucy & Wayne And The AmAIRican Stream” dat in 2010 werd opgenomen met Jim Diamond als producer. Die werd vooral bekend als producer van meerdere indie rockgroepen en tekende zo o.a. voor albums van ‘The Fleshtones’ en ‘The White Stripes’. Op deze plaat brengt ‘Hymn For Her’ twaalf nummers waarvan het koppel er elf zelf heeft gecomponeerd met uitzondering van het nummer “Thursday”. Enkele songs zoals “Slips” en “Fiddlestix” kunnen als bluegrass of hillbilly worden omschreven, maar er is ook ruimte voor wat tragere nummers zoals “Grave”, “Not”, “Here” en “Sangre” of voor catchy swingende tracks zoals “Sea”, “Thursday” en countryrocker “Cave”. Afsluiten mag dochter Diver en mama Lucy in de a capella gebrachte lullaby “Odette”.
De derde plaat “Lucy & Wayne’s Smokin’ Flames” werd veel ruimer georkestreerd hoewel ze ook hiervoor alle instrumenten op de twaalf tracks onder hun beiden hebben ingespeeld. Opname en mixing werd opnieuw overgelaten aan Jim Diamond, maar de credits als producer van het live opgenomen album werd aan ‘Hymn For Her’ toegeschreven. Met de stevig rockende openingstrack “Mojave” valt het duo met de deur in huis om daarna behoorlijk dynamisch verder te gaan in de nummers “Glistening Cowgirl”, het meer dan 7 minuten durende “Trash The Sun” en het punkrockende “Rosa Parks Blvd”. Dan wordt het even poeslief in de door akoestische gitaar en vibrafoonklanken begeleide song “Burn This” die ze harmonieus samen zingen. De banjo wordt bovengehaald door Lucy voor het door haar gezongen liedje “Dark Deeds” terwijl de beats daarna weer primeren in het nummer “Ivy Pacheko”. Dochter Diver mag ook nu weer een kleine bijdrage afleveren met een door haar gezongen intro bij de rocksong “For The Dead” vooraleer Lucy zachtjes afsluit met de akoestische ballad “Passion”.
“Drive Til U Die” is de wat uitdagende titel van album nummer vier van ‘Hymn For Her’ dat in 2016 is verschenen, deze keer met elf nummers die ze ook nu weer allemaal als koppel hebben geschreven. Ook op deze plaat is er een gastrolletje weggelegd voor dochter Diver die opnieuw mag meedoen bij de mooie countryballad “Acetylene” en daarnaast ook samen met een zekere tante Lee meezingt bij het liedje “Onebigachinheart” dat op een zachtjes walsende melodie wordt gepresenteerd. Deze plaat werd in meerdere locaties opgenomen tijdens de toenmalige Amerikaanse rondreis en tournee van ‘Hymn For Her’. De obligate rocktracks van het duo worden op dit album gevormd door opener “Devil’s Train”, “Hi Ho Silver”, “Shine” en “The Road Song”, terwijl liedjes zoals het lieflijke “Mazzy Star”, het catchy “Paraguay”, het akoestische “Seas Of Croatia” en “Milkweed” voor veel meer vlot in het gehoor liggende songs zorgen dan op de eerdere albums van ‘Hymn For Her”.
‘Last but not least’ is album nummer vijf “Pop-N-Downers” van ‘Hymn For Her’, een eind 2018 opgenomen en in 2020 uitgebrachte plaat die door het duo in hun trailer werd opgenomen en deels ook tot stand kwam in de ‘Third Man Records’-studio van topproducer Vance Powell in Nashville, Tennessee. Lucy Tight en Wayne Waxing schreven ook nu weer alle twaalf nummers op deze cd waarop dochter Diver deze keer op de cover van de plaat mocht figureren. Daarnaast zong ze eveneens mee bij het nummer “Scoop” en speelde ze op viool bij de prachtballad “Yard Sale”.
Afgetrapt wordt er op deze plaat echter met de melodieuze song “Blue Balloons” waarna Lucy de ukelele mag bovenhalen voor het door haar knap gezongen nummer “November”. Twee door Lucy gezongen tracks die op onze onmiddellijke goedkeuring mogen rekenen zijn het aanstekelijke “Scoop” en ukelele-liedje “Fireflies” waartussen we het door de klank van kletterende castagnetten begeleide meezingliedje “Roses” krijgen aangeboden. Er zijn geen echt luide rocksongs meer te horen op “Pop-N-Downers” dat veel meer nummers in de richting van Americana en folk lijkt te bevatten. Ook leuk en grappig zijn de uptempotracks “Dingle Town” en “First Clown On The Moon” dat gebaseerd is op een kinderwens van hun dochter Diver die ervan droomde om de eerste clown op de maan te worden. Dit is voor ons de beste plaat van ‘Hymn For Her’ in hun serie van vijf albums en dat belooft veel goeds voor wat we binnenkort te horen zullen gaan krijgen op hun zesde plaat. Wij houden u daarover ten gepaste tijde zeker op de hoogte op deze ‘Rootstime’-pagina’s.
(valsam)
.jpg)
Hymn for Her - anno 2022